Szczepienia Opole | MEDREM Przychodnia

Jak przebiega schemat szczepień szczepionką VAXIGRIP TETRA?

I dawka – w dowolnym terminie, najlepiej w okresie od października do lutego każdego roku.

Grypa
Jest to ostra, wirusowa choroba zakaźna, wywołana przez wirusy grypy.

Jak dochodzi do zakażenia?
Zakażanie przenosi się drogą kropelkową (podczas kichania, kaszlu, rozmowy) lub przez kontakt ze skażoną powierzchnią.

Objawy choroby:
Ból gardła, kaszel, katar, dreszcze, gorączka powyżej 38^°C, bóle mięśniowo-stawowe, bóle głowy, bóle w klatce piersiowej, brak łaknienia, nudności, wymioty.

W trakcie trwania choroby może dojść do poważnych powikłań pogrypowych m.in. zapalenia płuc i oskrzeli, zapalenia ucha środkowego, zapalenia mięśnia sercowego i osierdzia, zaostrzenia istniejących chorób przewlekłych oraz poważnych powikłań neurologicznych.

Okres wylęgania choroby wynosi od 1 do 4 dni. O ile nie dojdzie do powikłań, choroba trwa około 7 dni. Złe samopoczucie może utrzymywać się przez 2 tygodnie.

Kto powinien się zaszczepić?

osoby po 55 roku życia,
osoby z obniżoną odpornością,
osoby przewlekle chore,
kobiety w ciąży lub planujące ciążę,
osoby mające bliski kontakt rodzinny lub zawodowy z dziećmi w wieku do 6 m-ca życia, osobami w podeszłym wieku i przewlekle chorymi,
pracownicy służby zdrowia, szkół, transportu, handlu oraz funkcjonariusze publiczni (policja, wojsko, straż pożarna, straż graniczna).

Dlaczego warto się zaszczepić przeciwko grypie?
Szczepienia przeciwko grypie są najtańszą i najskuteczniejszą metodą zapobiegania chorobie. Chronią przed powikłaniami pogrypowymi, których konsekwencją mogą być poważne choroby, a nawet zgon.

Szczepienia przeciwko grypie zaleca się przyjmować raz w roku w sezonie jesienno-zimowym.

Jak przebiega schemat szczepień szczepionką CLODIVAC?

Osoby dorosłe, które nie mają udokumentowanych szczepień lub nie były szczepione w przeszłości powinny poddać się szczepieniu wg poniższego schematu:

I dawka – w dowolnym terminie,
II dawka – 4-6 tygodni po pierwszym szczepieniu,
III dawka – 6-12 miesięcy po drugim szczepieniu.

Osoby dorosłe powyżej 19 roku życia (szczepione w schemacie podstawowym, zgodnie z Programem Szczepień Ochronnych) zaleca się przyjmowanie co 10 lat dawek przypominających szczepienia.

Błonica
Jest to ciężka choroba zakaźna wywołana przez bakterie zwane maczugowcami błonicy (Corynebacterium diphtheriae).

Jak dochodzi do zakażenia?
Błonica (dyfteryt) rozprzestrzenia się głównie drogą kropelkową lub poprzez bezpośredni kontakt z wydzielinami osoby chorej lub nosiciela, rzadziej poprzez kontakt z zakażonymi zwierzętami (koty, psy, konie).

Okres wylęgania choroby wynosi od 1 do 7 dni, zwykle 2-5 dni.

Objawy choroby:
Pierwsza faza choroby ma charakter grypopodobny, który objawia się bólem gardła, bólem głowy, gorączką powyżej 38^°C, dreszczami, chrypą i kaszlem. W dalszym stadium choroby na błonach śluzowych dróg oddechowych powstaje martwica tkanek (tzw. pseudobłony) oraz powiększają się szyjne węzły chłonne, co prowadzi do zwężenia światła gardła i krtani, a w konsekwencji do trudności w oddychaniu i przełykaniu. Rozprzestrzeniające się w organizmie toksyny bakterii mogą prowadzić do poważnych powikłań neurologicznych, a także zburzeń w funkcjonowaniu wielu narządów m.in. zapalenia mięśnia sercowego, uszkodzenia wątroby i nerek.

Kto powinien się zaszczepić?

obowiązkowo dzieci i młodzież do 19 roku życia zgodnie z Programem Szczepień Ochronnych,
osoby dorosłe powyżej 19 roku życia (szczepione w schemacie podstawowym) powinny co 10 lat przyjmować dawki przypominające szczepionki,
osoby dorosłe, które nie mają udokumentowanych szczepień lub nie były szczepione w przeszłości,
osoby planujące podróże w rejony o dużej endemiczności zachorowań na błonicę (Afryka, Azja, Ameryka Południowa, Południowy Pacyfik, Bliski Wschód, Europa Wschodnia, Haiti, Republika Dominikany).

Dlaczego warto się zaszczepić przeciwko błonicy?
Błonica jest niebezpieczną chorobą, stanowiącą bezpośrednie zagrożenie dla zdrowia i życia. Szczepienie jest najskuteczniejszą metodą jej zapobiegania.

Tężec
Jest to ostra choroba zakaźna układu nerwowego, wywołana przez laseczki tężca (Clostridium tetani).

Jak dochodzi do zakażenia?
Do zakażenia dochodzi poprzez zanieczyszczenie rany brudem, ziemią, kurzem lub odchodami zwierząt, w których występują laseczki tężca. Chorobą nie można się zarazić bezpośrednio od drugiego człowieka lub zwierzęcia.

Okres wylęgania choroby wynosi od 3 dni do 3 tygodni, zwykle 8 dni.

Objawy choroby:
W początkowej fazie choroby pojawia się poczucie ogólnego osłabienia, bóle głowy, bezsenność, zaczerwienienie twarzy, pocenie, zdenerwowanie. W dalszym stadium choroby pojawiają się skurcze mięśni powodujące szczękościsk, porażenie mimicznych mięśni twarzy, a także zaburzenia ciśnienia tętniczego krwi.

Kto powinien się zaszczepić?

obowiązkowo dzieci i młodzież do 19 roku życia, zgodnie z Programem Szczepień Ochronnych,
osoby dorosłe powyżej 19 roku życia (szczepione w schemacie podstawowym) powinny co 10 lat przyjmować dawki przypominające szczepionki.

Ponieważ zarodniki tężca występują powszechnie w przyrodzie, każde zranienie niesie duże ryzyko zakażenia. Osoby dorosłe, które nie mają udokumentowanych szczepień lub nie były szczepione w przeszłości powinny poddać się temu zabiegowi.

Dlaczego warto się zaszczepić przeciwko tężcowi?
Tężec jest chorobą stanowiącą bezpośrednie zagrożenie dla zdrowia i życia. Szczepienie jest najskuteczniejszą metodą zapobiegania chorobie.

Jak przebiega schemat szczepień szczepionką ENGERIX B?

I dawka – w dowolnym terminie,
II dawka – 1 miesiąc po pierwszym szczepieniu,
III dawka – 6 miesięcy po pierwszym szczepieniu.

W sytuacjach wyjątkowych np. przed planowanym zabiegiem chirurgicznym lub przed nagłą podróżą w rejony endemiczne stosuje się schemat przyspieszony:

I dawka – w dowolnym terminie,
II dawka – 7 dni po pierwszym szczepieniu,
III dawka – 21 dni po pierwszym szczepieniu,
IV dawka (uzupełniająca) – 12 miesięcy po pierwszym szczepieniu.

Wirusowe zapalenie wątroby typu B (WZW B)
Jest to choroba zakaźna, którą wywołuje wirus HBV (Hepatitis B Virus).

Jak dochodzi do zakażenia?
Do zakażenia może dojść poprzez kontakt z krwią zakażonej osoby, kontakt ze skaleczeniami na skórze lub błonach śluzowych oraz wydzielinami zakażonej osoby (śliną, śluzem i spermą), poprzez skażony niejałowy sprzęt medyczny (igły i narzędzia chirurgiczne), kontakty seksualne z zakażoną osobą, podczas porodu od zakażonej wcześniej matki.

Objawy choroby:
U 50% osób zakażonych wirusem HBV nie występują żadne objawy, a na uszkodzenie komórek wątroby mogą wskazywać podwyższone enzymy wątrobowe (transaminazy ALAT i ASPAT oraz GGTP).

Objawami ostrego wirusowego zapalenia wątroby typu B są: zażółcenie skóry i białek oczu, złe samopoczucie, brak apetytu, zaburzenia ze strony układu pokarmowego, ciemne zabarwienie moczu.

Wirusowe zapalenie wątroby typu B może prowadzić do przewlekłego zapalenia wątroby, a w konsekwencji do marskości i raka wątroby.

Okres od zakażenia do wystąpienia objawów wynosi najczęściej 3-4 miesiące.

Kto powinien się zaszczepić?

każda nieuodporniona osoba,
osoby z grup ryzyka – narażeni na uszkodzenie ciągłości skóry – wcześniej nieobjęci szczepieniami obowiązkowymi według programu Szczepień Ochronnych: uczniowie i studenci uczelni medycznych, pracownicy służby zdrowia, osoby zakażone lub narażone na zakażenie wirusem C,
osoby cierpiące na choroby przewlekłe,
osoby starsze,
osoby przed planowanym zabiegiem operacyjnym,
osoby planujące podróże do krajów o wysokiej endemiczności zachorowań na WZW B.

Dlaczego warto się zaszczepić przeciwko WZW B?
Szczepienia przeciwko WZW B są najskuteczniejszą metodą zapobiegania chorobie. Skuteczność standardowego szczepienia przeciw WZW B wynosi ponad 90% u zdrowych osób dorosłych. Po zastosowaniu pełnego cyklu szczepień, osoby zdrowe nie muszą sprawdzać poziomu przeciwciał, ani przyjmować dawek przypominających szczepienia ponieważ jego skuteczność jest długotrwała.

Jak przebiega schemat szczepień szczepionką EUVAX B?

I dawka – w dowolnym terminie,
II dawka – 1 miesiąc po pierwszym szczepieniu,
III dawka – 6 miesięcy po pierwszym szczepieniu.

W sytuacjach wyjątkowych np. przed planowanym zabiegiem chirurgicznym lub przed nagłą podróżą w rejony endemiczne stosuje się schemat przyspieszony:

I dawka – w dowolnym terminie,
II dawka – 1 miesiąc po pierwszym szczepieniu,
III dawka – 2 miesiące po pierwszym szczepieniu,
IV dawka (uzupełniająca) – 12 miesięcy po pierwszym szczepieniu.

Wirusowe zapalenie wątroby typu B (WZW B)
Jest to choroba zakaźna, którą wywołuje wirus HBV (Hepatitis B Virus).

Jak dochodzi do zakażenia?
Do zakażenia może dojść poprzez kontakt z krwią zakażonej osoby, kontakt ze skaleczeniami na skórze lub błonach śluzowych oraz wydzielinami zakażonej osoby (śliną, śluzem i spermą), poprzez skażony niejałowy sprzęt medyczny (igły i narzędzia chirurgiczne), kontakty seksualne z zakażoną osobą, podczas porodu od zakażonej wcześniej matki.

Objawy choroby:
U 50% osób zakażonych wirusem HBV nie występują żadne objawy, a na uszkodzenie komórek wątroby mogą wskazywać podwyższone enzymy wątrobowe (transaminazy ALAT i ASPAT oraz GGTP).

Objawami ostrego wirusowego zapalenia wątroby typu B są: zażółcenie skóry i białek oczu, złe samopoczucie, brak apetytu, zaburzenia ze strony układu pokarmowego, ciemne zabarwienie moczu.

Wirusowe zapalenie wątroby typu B może prowadzić do przewlekłego zapalenia wątroby, a w konsekwencji do marskości i raka wątroby.

Okres od zakażenia do wystąpienia objawów wynosi najczęściej 3-4 miesiące.

Kto powinien się zaszczepić?

każda nieuodporniona osoba,
osoby z grup ryzyka – narażeni na uszkodzenie ciągłości skóry – wcześniej nieobjęci szczepieniami obowiązkowymi według programu Szczepień Ochronnych: uczniowie i studenci uczelni medycznych, pracownicy służby zdrowia, osoby zakażone lub narażone na zakażenie wirusem C,
osoby cierpiące na choroby przewlekłe,
osoby starsze,
osoby przed planowanym zabiegiem operacyjnym,
osoby planujące podróże do krajów o wysokiej endemiczności zachorowań na WZW B.

Dlaczego warto się zaszczepić przeciwko WZW B?
Szczepienia przeciwko WZW B są najskuteczniejszą metodą zapobiegania chorobie. Skuteczność standardowego szczepienia przeciw WZW B wynosi ponad 90% u zdrowych osób dorosłych. Po zastosowaniu pełnego cyklu szczepień, osoby zdrowe nie muszą sprawdzać poziomu przeciwciał, ani przyjmować dawek przypominających szczepienia ponieważ jego skuteczność jest długotrwała.

Jak przebiega schemat szczepień szczepionką FSME-IMMUN?

I dawka – w dowolnym terminie,
II dawka – 1-3 miesięcy po pierwszym szczepieniu,
III dawka – 5-12 miesięcy po drugim szczepieniu.

Szczepienia przypominające:
Osoby, które nie przekroczyły 60 roku życia pierwszą dawkę przypominająca powinny przyjąć po 3 latach od ostatniego szczepienia, a kolejne dawki co 5 lat od ostatniej dawki przypominającej,
Osoby po 60 roku życia dawki przypominające powinny przyjmować co 3 lata.

W sytuacjach wyjątkowych, jeżeli istnieje potrzeba szybkiego uodpornienia, można zastosować przyspieszony schemat szczepienia:

I dawka – w dowolnym terminie,
II dawka – 14 dni po pierwszym szczepieniu,
III dawka – 5-12 miesięcy po drugim szczepieniu.

Kleszczowe zapalenie mózgu
Jest to choroba ośrodkowego układu nerwowego, przenoszona przez kleszcze, wywołana przez wirus RNA z grupy Flaviviridae. Ze względu na aktywność pasożyta w miesiącach kwiecień-październik odkleszczowe zapalenie mózgu (KZM) jest chorobą sezonową.

Jak dochodzi do zakażenia?

poprzez ukąszenie zakażonego kleszcza,
poprzez spożycie niepasteryzowanego mleka zakażonego zwierzęcia,
lub rzadziej, poprzez transfuzję krwi lub przeszczep narządu od osoby w fazie wiremii.

Objawy choroby:
Kleszczowe zapalenie mózgu ma dwufazowy przebieg i może trwać od 1 do 9 dni. Pierwsza faza zakażenia w większości przypadków (90%) przebiega bezobjawowo lub może mieć charakter grypopodobny: podwyższona temperatura ok. 38^°C, ogólne rozbicie, bóle głowy, stawów, mięśni, katar, mogą pojawić się również nudności i wymioty.

Jeżeli nie dojdzie do zajęcia układu nerwowego pacjent powraca do zdrowia, natomiast w przypadku przedostania się wirusa do układu nerwowego następuje druga faza choroby, która w konsekwencji może prowadzić do zapalenia rdzenia kręgowego, zapalenia mózgu i opon mózgowo-rdzeniowych, których skutkiem mogą być: trwałe niedowłady i objawy neurologiczne, uszkodzenie poszczególnych nerwów, uszkodzenie słuchu, zaburzenia psychiczne (nerwica, depresja), zaburzenia koncentracji, zaburzenia pamięci, nadmierna drażliwość, ograniczona wydolność fizyczna.

Kto powinien się zaszczepić?

pracownicy leśni,
turyści,
wojskowi przebywający na poligonach,
osoby podróżujące do obszarów o wysokiej endemiczności zachorowań na KZM.

Dlaczego warto się zaszczepić przeciwko KZM?
Szczepienia przeciwko KZM są najskuteczniejszą metodą zapobiegania chorobie, której skutkiem mogą być poważne ubytki neurologiczne, wymagające długotrwałego leczenia i rehabilitacji.

Jak przebiega schemat szczepień szczepionką HAVRIX ADULT?

I dawka – w dowolnym terminie,
II dawka – zaleca się podanie szczepionki pomiędzy 6 a 12 miesiącem od 1 szczepienia, ale może być również podana w dowolnym czasie do 5 roku od pierwszego szczepienia.

Wirusowe zapalenie wątroby typu A (WZW A)
Jest to ostra choroba zakaźna wywołana przez wirus HAV (Hepatitis A Virus), choroba jest potocznie nazywana „żółtaczką pokarmową” lub „chorobą brudnych rąk”

Jak dochodzi do zakażenia?
Do zakażania może dojść podczas bezpośredniego kontaktu z osobą zakażoną, spożycia zakażonej żywności oraz wody (również kostek lodu), umycia rąk w zakażonej wodzie oraz drogą kontaktów seksualnych.

Objawy choroby:
Objawy grypopodobne, dolegliwości ze strony układu pokarmowego: nudności, odbijanie, zgaga, wzdęcia, ciemny mocz oraz żółtaczka (zażółcenie skóry, błon śluzowych i białek oczu), mogą wystąpić również ostre stany zapalne i uszkodzenia miąższu wątroby.

Okres wylęgania wynosi od 15 do 50 dni, zwykle 30 dni. Osoba chora wydala wirusa wraz z kałem przez kilka tygodni, a wydalanie wirusa zaczyna się jeszcze przed wystąpieniem jakichkolwiek objawów chorobowych. Wirus znajduje się również w krwi i ślinie chorego.

Kto powinien się zaszczepić?

pracownicy służby zdrowia, żłobków, przedszkoli, wojska,
osoby planujące podróże do krajów o wysokiej endemiczności zachorowań na WZW A (Bułgarii, Egiptu, Tunezji, krajów basenu Morza Śródziemnego i Afryki, krajów Europy Wschodniej i Rosji),
osoby zatrudnione przy produkcji oraz dystrybucji żywności, obsłudze urządzeń kanalizacyjnych, a także mające kontakt z zanieczyszczeniami i odpadami komunalnymi,
pacjenci z przewlekłymi chorobami wątroby zwłaszcza zakażone wirusem WZW B i WZW C,
osoby z otoczenia chorych na WZW A,
osoby uzależnione od narkotyków oraz będące nosicielami HIV.

Dlaczego warto się zaszczepić przeciwko WZW A?
Szczepienia przeciwko WZW A są najskuteczniejszą metodą zapobiegania chorobie. Skuteczność szczepienia przeciw WZW A, po podaniu pierwszej dawki szczepionki wynosi 95%, a po podaniu dwóch zalecanych dawek wzrasta do 98%. Należy pamiętać, że zachowanie podstawowych zasad higieny nie gwarantuje pełnej ochrony przed chorobą, a w przypadku wystąpienia choroby jej objawy mogą utrzymywać się nawet do kilku miesięcy.

W przypadku planowanych podróży do krajów o wysokiej endemiczności zachorowań na WZW A optymalnie szczepionkę należy podać przynajmniej na 2 tygodnie przed wyjazdem, ponieważ przeciwciała wykrywane są 12-15 dni po podaniu pierwszej dawki szczepionki.

Zasadne jest również szczepienie nawet bezpośrednio przed podróżą, ponieważ odporność pojawia się już po kilku–kilkunastu dniach po podaniu pojedynczej dawki szczepionki przeciw WZW A, jeszcze przed uzyskaniem dodatnich wyników poziomu przeciwciał.

Jak przebiega schemat szczepień szczepionką NEISVAC C?

I dawka – w dowolnym terminie.

Meningokoki
Dwoinki zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych, to bakterie z gatunku Neisseria meningitidis, które wywołują groźne zakażenia, takie jak zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych lub sepsę (posocznicę), określane jako inwazyjna choroba meningokokowa.

Jak dochodzi do zakażenia?
Do zakażenia może dojść na skutek kontaktu z osobą chorą lub bezobjawowym nosicielem. Choroba rozprzestrzenia się drogą kropelkową (podczas kaszlu lub kichania), poprzez kontakt bezpośredni – w trakcie pocałunku lub kontakt pośredni – poprzez używanie wspólnych sztućców i naczyń.

Okres wylęgania choroby wynosi od 2 do 10 dni, zwykle 3-4 dni.

Objawy choroby:
Przebieg choroby jest gwałtowny. W pierwszej fazie zwykle występują objawy grypopodobne: ogólne osłabienie, gorączka, bóle mięśniowo–stawowe.

W trakcie zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych występują tzw. objawy oponowe: bóle głowy, światłowstręt, nudności, wymioty, sztywność karku, senność.

W przypadku sepsy meningokokowej często występującym, charakterystycznym objawem jest wysypka wybroczynowa, która pojawia się na skórze całego ciała.

Kto powinien się zaszczepić?

osoby z obniżoną odpornością,
osoby będące w bliskim kontakcie z osobą chorą lub materiałem zakaźnym (pracownicy służby zdrowia),
osoby przebywające w zbiorowiskach (żłobki, przedszkola, szkoły, internaty, akademiki, koszary),
żołnierze biorący udział w misjach międzynarodowych,
osoby planujące podróże do krajów o dużej endemiczności zachorowań na meningokoki (np. Arabii Saudyjskiej),
osoby przebywające w regionach zagrożonych epidemią.

Dlaczego warto się zaszczepić przeciwko meningokokom?
Inwazyjna choroba meningokokowa stanowi bezpośrednie zagrożenie dla zdrowia i życia. Szczepienie jest najskuteczniejszą metodą zapobiegania chorobie.

Jak przebiega schemat szczepień szczepionką PRIORIX?

I dawka – w dowolnym terminie,
II dawka – 4 tygodnie po pierwszym szczepieniu.

Odra
Jest to ostra choroba zakaźna. Wirus odry w szybki sposób potrafi rozprzestrzeniać się wśród nieuodpornionych osób w różnym wieku, powodując epidemie.

Jak dochodzi do zakażenia?
Choroba przenosi się drogą kropelkową (podczas kichania, kaszlu, rozmowy), poprzez kontakt z wydzieliną jamy nosowo-gardłowej chorej osoby, a także skażoną powierzchnią.

Wirus odry przedostaje się do organizmu poprzez usta, nos oraz spojówki, następnie namnaża się w błonach śluzowych i przedostaje do organów np. żołądka, jelit, wątroby.

Okres wylęgania wynosi zwykle od 10 do 12 dni.

Objawy choroby:
W pierwszej fazie choroby występuje ogólne osłabienie, gorączka, ostry ból gardła, katar, suchy kaszel, zapalenie spojówek. W drugiej fazie choroby (10-12 dni od momentu zakażenia) pojawia się wysoka gorączka oraz białe wykwity w jamie ustnej, otoczone czerwoną linią (plamki Koplika), a następnie za uszami czerwona wysypka, obejmująca całe ciało.

U 30% chorych występują powikłania w przebiegu odry. Zalicza się do nich biegunkę i silne odwodnienie, zapalenie płuc, zapalenie ucha środkowego prowadzące do utraty słuchu, zaburzenia widzenia prowadzące do ślepoty, zapalenie mózgu oraz podostre stwardniające zapalenie mózgu. W przebiegu choroby jedna na 1000 osób umiera.

Kto powinien się zaszczepić przeciwko odrze?

osoby dorosłe, które nie mają udokumentowanych szczepień lub nie były szczepione w przeszłości,
młode kobiety, przed planowanym zajściem w ciążę, które nie były szczepione w dzieciństwie,
osoby, które w przeszłości były zaszczepione tylko jedną dawką szczepionki.

Dlaczego warto się zaszczepić przeciwko odrze?
Szczepienie jest najskuteczniejszą metodą zapobiegania chorobie, której przyczyną mogą być poważne powikłania prowadzące do utraty zdrowia, a nawet życia. Skuteczność szczepienia po podaniu dwóch zalecanych dawek wzrasta do niemal 100%.

Różyczka
Jest to choroba zakaźna, którą wywołuje wirus różyczki.

Jak dochodzi do zakażenia?
Źródłem zakażenia może być wyłącznie człowiek chory na różyczkę. Do zakażenia dochodzi drogą kropelkową (podczas kichania, kaszlu, rozmowy), a także poprzez łożysko w przypadku zakażeń wrodzonych.

Okres wylęgania choroby wynosi od 14 do 21 dni.

Objawy choroby:
Objawy choroby mogą mieć charakter grypopodobny (gorączka, ból gardła, kaszel, katar), podczas choroby charakterystyczne jest również powiększenie węzłów chłonnych za uszami i na potylicy oraz wysypka utrzymująca się do 3 dni i zajmująca powierzchnię całego ciała. Wirus różyczki może prowadzić do powikłań, takich jak zapalenie spojówek, bóle mięśniowo-stawowe, rzadziej małopłytkowość i zapalenie mózgu. Zakażenie wirusem różyczki w trakcie trwania pierwszego trymestru ciąży może prowadzić do poronienia lub ciężkiego uszkodzenia płodu.

Kto powinien się zaszczepić przeciwko różyczce?

osoby dorosłe, które nie mają udokumentowanych szczepień lub nie były szczepione w przeszłości,
młode kobiety, przed planowanym zajściem w ciążę, które nie były szczepione w dzieciństwie,
osoby, które w przeszłości były zaszczepione tylko jedną dawką szczepionki.

Dlaczego warto się zaszczepić przeciwko różyczce?
Szczepienia przeciwko różyczce są jedynym najskuteczniejszym sposobem wyeliminowania zachorowań, a jednocześnie ochrony ciężarnych przed ciężkimi uszkodzeniami płodu, jakie wywołuje wirus.

Świnka
Jest to ostra choroba zakaźna, którą wywołuje wirus świnki.

Jak dochodzi do zakażenia?
Choroba przenosi się drogą kropelkową (podczas kichania, kaszlu, rozmowy), poprzez kontakt z wydzieliną z gardła chorej osoby, a także skażoną powierzchnią.

Okres wylęgania choroby wynosi od 14 do 24 dni, zwykle 17-18 dni.

Objawy choroby:
Do najczęstszych objawów świnki zalicza się gorączkę, osłabienie, bolesność i obrzęk jednej lub obu ślinianek przyusznych, trudności w żuciu i połykaniu, utratę łaknienia, poczucie suchości w jamie ustnej. W wyniku choroby może dojść do poważnych powikłań – zapalenia jąder, które może prowadzić do bezpłodności, zapalenia opon mózgowo–rdzeniowych, zapalenia trzustki oraz rzadziej zapalenia mięśnia sercowego, stawów oraz nerwu słuchowego. Wirus może prowadzić również do poronienia u kobiet w pierwszym trymestrze ciąży.

Kto powinien się zaszczepić przeciwko śwince?

osoby dorosłe, które nie mają udokumentowanych szczepień lub nie były szczepione w przeszłości,
młode kobiety, przed planowanym zajściem w ciążę, które nie były szczepione w dzieciństwie,
osoby, które w przeszłości były zaszczepione tylko jedną dawką szczepionki.

Dlaczego warto się zaszczepić przeciwko śwince?
Szczepienie jest najskuteczniejszą metodą zapobiegania chorobie, której przyczyną mogą być poważne powikłania, często wymagające hospitalizacji.

Jak przebiega schemat szczepień szczepionką TETANA?

Osoby dorosłe, które nie mają udokumentowanych szczepień lub nie były szczepione w przeszłości powinny poddać się szczepieniu wg poniższego schematu:

I dawka – w dowolnym terminie,
II dawka – 4-6 tygodni po pierwszym szczepieniu,
III dawka – 6-12 miesięcy po drugim szczepieniu.

Osoby dorosłe powyżej 19 roku życia (szczepione w schemacie podstawowym, zgodnie z Programem Szczepień Ochronnych) zaleca się przyjmowanie co 10 lat dawek przypominających szczepienia.

Tężec
Jest to ostra choroba zakaźna układu nerwowego, wywołana przez laseczki tężca (Clostridium tetani).

Jak dochodzi do zakażenia?
Do zakażenia dochodzi poprzez zanieczyszczenie rany brudem, ziemią, kurzem lub odchodami zwierząt, w których występują laseczki tężca. Chorobą nie można się zarazić bezpośrednio od drugiego człowieka lub zwierzęcia.

Okres wylęgania choroby wynosi od 3 dni do 3 tygodni, zwykle 8 dni.

Objawy choroby:
W początkowej fazie choroby pojawia się poczucie ogólnego osłabienia, bóle głowy, bezsenność, zaczerwienienie twarzy, pocenie, zdenerwowanie. W dalszym stadium choroby pojawiają się skurcze mięśni powodujące szczękościsk, porażenie mimicznych mięśni twarzy, a także zaburzenia ciśnienia tętniczego krwi.

Kto powinien się zaszczepić?

obowiązkowo dzieci i młodzież do 19 roku życia, zgodnie z Programem Szczepień Ochronnych,
osoby dorosłe powyżej 19 roku życia (szczepione w schemacie podstawowym) powinny co 10 lat przyjmować dawki przypominające szczepionki.

Ponieważ zarodniki tężca występują powszechnie w przyrodzie, każde zranienie niesie duże ryzyko zakażenia. Osoby dorosłe, które nie mają udokumentowanych szczepień lub nie były szczepione w przeszłości powinny poddać się temu zabiegowi.

Dlaczego warto się zaszczepić przeciwko tężcowi?
Tężec jest chorobą stanowiącą bezpośrednie zagrożenie dla zdrowia i życia. Szczepienie jest najskuteczniejszą metodą zapobiegania chorobie.

Jak przebiega schemat szczepień szczepionką TWINRIX ADULT?

I dawka – w dowolnym terminie,
II dawka – 1 miesiąc po pierwszym szczepieniu,
III dawka – 6 miesięcy po pierwszym szczepieniu.

Można zastosować schemat przyspieszony, stosowany w sytuacjach wyjątkowych np. przed planowanym zabiegiem chirurgicznym lub przed nagłą podróżą w rejony endemiczne:

I dawka – w dowolnym terminie,
II dawka – 7 dni po pierwszym szczepieniu,
III dawka – 21 dni po pierwszym szczepieniu,
IV dawka (uzupełniająca) – 12 miesięcy po pierwszym szczepieniu.

Wirusowe zapalenie wątroby typu A (WZW A)
Jest to ostra choroba zakaźna wywołana przez wirus HAV (Hepatitis A Virus), choroba jest potocznie nazywana „żółtaczką pokarmową” lub „chorobą brudnych rąk”

Jak dochodzi do zakażenia?
Do zakażania może dojść podczas bezpośredniego kontaktu z osobą zakażoną, spożycia zakażonej żywności oraz wody (również kostek lodu), umycia rąk w zakażonej wodzie oraz drogą kontaktów seksualnych.

Objawy choroby:
Objawy grypopodobne, dolegliwości ze strony układu pokarmowego: nudności, odbijanie, zgaga, wzdęcia, ciemny mocz oraz żółtaczka (zażółcenie skóry, błon śluzowych i białek oczu), mogą wystąpić również ostre stany zapalne i uszkodzenia miąższu wątroby.

Okres wylęgania wynosi od 15 do 50 dni, zwykle 30 dni. Osoba chora wydala wirusa wraz z kałem przez kilka tygodni, a wydalanie wirusa zaczyna się jeszcze przed wystąpieniem jakichkolwiek objawów chorobowych. Wirus znajduje się również w krwi i ślinie chorego.

Kto powinien się zaszczepić?

pracownicy służby zdrowia, żłobków, przedszkoli, wojska,
osoby planujące podróże do krajów o wysokiej endemiczności zachorowań na WZW A (Bułgarii, Egiptu, Tunezji, krajów basenu Morza Śródziemnego i Afryki, krajów Europy Wschodniej i Rosji),
osoby zatrudnione przy produkcji oraz dystrybucji żywności, obsłudze urządzeń kanalizacyjnych, a także mające kontakt z zanieczyszczeniami i odpadami komunalnymi,
pacjenci z przewlekłymi chorobami wątroby zwłaszcza zakażone wirusem WZW B i WZW C,
osoby z otoczenia chorych na WZW A,
osoby uzależnione od narkotyków oraz będące nosicielami HIV.